Ik dacht dat wij redelijk immuun waren. De afgelopen 2 jaar zijn wij als gezin overal tussendoor geglipt. Tante C ging ons huis elke keer voorbij.
De woensdag voor kerst kwam ik thuis en voelde dat het toch niet zo goed ging als dat ik dacht. Ik besloot opnieuw een test te doen. In de ochtend was hij nog negatief. Deze test werd direct positief. Echt hoe dan. Ik was vandaag nog op het werk geweest en vanmorgen was hij nog negatief. Ik baalde als een stekker. Joost was ook nog op het werk en besloot ook een test te doen. Ook hij, dik positief. Ruben bleef zich elke dag testen en zoveel mogelijk op afstand om toch naar school te kunnen. Hij is negatief gebleven.
Helaas moesten we de afspraken die we hadden tijden kerst afzeggen. We baalde er allemaal enorm van. Ik was er toch best ziek van. Ik bleef ook heel lang benauwd en sliep heel slecht door het hoesten. Gelukkig konden we wel genieten met het gezin tijdens kerst.
kerstavond hebben we gegourmet, 1e kerstdag bracht mijn vader eten langs die we eigenlijk daar zouden eten en 2e kerstdag maakte we wat klaar met eten wat er nog was. We hebben ons dus prima vermaakt.
Ik schrijf deze blog nu in week 3 en ik kan vertellen dat ik er nog steeds last van heb. Ik ben nog steeds kortademig. Ik hoop dit met veel wandelen kwijt te raken. Het gaat de goede kant op en dat is het belangrijkst.
Een persoonlijke blog van een gezin. 
Oef, heftig hoor. Hoe voel je je nu?
LikeLike